Adriatyk – morze wiążące ze sobą wybrzeża i ludy, odnoga kolebki cywilizacji europejskiej. Morze jest nie tylko organizmem czy mechanizmem – jest także drogą, którą wędrują dobra i ludzie, a także idee, wynalazki, języki i kultury. Adriatyk w książce Egido Ivetica stanowi przestrzeń symboliczną, w której przeglądają się lokalne i narodowe wspólnoty, miejsce styku – interioru i wybrzeża, Wschodu i Zachodu, katolicyzmu i prawosławia, kultury rzymskiej i słowiańskiej.
Adriatyk wyznaczał naturalną granicę imperiów: cesarstwa bizantyńskiego, cesarstwa Karola Wielkiego, Imperium Osmańskiego, Świętego Cesarstwa Rzymskiego, cesarstwa Napoleona, monarchii austro-węgierskiej.
Historia Adriatyku to jednocześnie historia Europy Środkowej, ale też opowieść o formowaniu się jej granic.
Egidio Ivetic poznał Adriatyk podczas swojej pracy jako marynarz na okręcie wojennym. Pomysł, żeby zająć się historią tego rejonu, narodził się w godzinach nudnej służby podczas surowej zimy. Znacznie później, po długich latach nauki uniwersyteckiej i badań Ivetic postanowił wrócić do rozważań nad przeszłością morza. W swoim obszernym eseju śledzi historię Adriatyku i jego otoczenia od odkrycia śladów człowieka sprzed 150-200 tys. lat po XXI wieku, od narodzin, wędrówek i rozproszenia po nowe granice i zjednoczenie w ramach Unii Europejskiej.
Połączenie rozległej perspektywy z mikrohistorią, spojrzenia zewnętrznego obserwatora z osobistym doświadczeniem sprawia, że „Adriatyk” to książka o niezwykłej wartości poznawczej.
Wydano przy wsparciu finansowym Instytutu Włoskiego w Krakowie.
