W katalogu towarzyszącym wystawie prezentowanej w Muzeum Architektury we Wrocławiu od 23 listopada 2017 do 2 kwietnia 2018 roku, twórczość Bohdana Lacherta została opisana z perspektywy ośmiu punktów, które zdają się najlepiej oddawać charakter i walory jego architektury. Tworzą je modernizm, Praesens, patent, eksperyment, kolor, tworzywo, polirytmia i antroposfera. Pomysł na taką konstrukcję przyniosła skłonność samej awangardy do upraszczania, kodyfikowania, poszukiwania algorytmów. Osiem punktów stanowi tu pretekst do nakreślenia mapy artystycznej biografii jako całości, bez wyraźnego dzielenia jej na okresy przed-i powojenny. Integralną częścią katalogu są reprodukcje projektów i fotografii (150), dokumentujące plastyczny „język” architekta oraz szata graficzna publikacji, odpowiadająca charakterowi opisanej architektury oraz nawiązująca do eksperymentów graficznych Bohdana Lacherta.
Bohdan Lachert – architekt i teoretyk architektury, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Przez ponad dekadę był związany zawodowo z Józefem Szanajcą w ramach działającej w latach 1926–1939 pracowni „Lachert & Szanajca”, która wyróżniała się nowoczesną organizacją biura architektonicznego. Był współtwórcą Stowarzyszenia Architektów Polskich oraz grupy modernistów Praesens, wyznaczającej kierunki artystycznych poszukiwań rodzimej awangardy. Pracował przede wszystkim w Warszawie, lecz był też zaangażowany w realizację tak ważnych modernistycznych przedsięwzięć II Rzeczypospolitej, jak budowa Gdyni czy prezentacja Polski poza granicami kraju. Za zaprojektowany wspólnie z Szanajcą pawilon gospodarczy na paryskiej wystawie „Sztuka i Technika w życiu współczesnym” (1937) otrzymał nagrodę Grand Prix oraz tytuł oficera Legii Honorowej Republiki Francuskiej (1939).
W okresie okupacji uczył architektury na tajnych kompletach i brał udział w przygotowywaniu teoretycznych studiów odbudowy Warszawy w ramach „Piątki Konspiracyjnej”. Tuż po wojnie został powołany przez Główną Komisję Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce na stanowisko biegłego do oceny zniszczeń stolicy. Pracował jako kierownik Wydziału Architektury i Inżynierii w Biurze Odbudowy Stolicy. Promował budownictwo eksperymentalne z gruzobetonu, którego przykładem jest m.in. gmach PKO przy ulicy Marszałkowskiej 124. Był autorem koncepcji budowy na gruzach warszawskiego getta osiedla Muranów Południowy, która po wprowadzeniu socrealizmu została zmodyfikowana.
Bohdan Lachert był związany z Wydziałem Architektury Politechniki Warszawskiej jako dziekan (1950–1954), kierownik katedry Projektowania Architektury Przemysłowej (1945–1960), profesor nadzwyczajny (1948) i zwyczajny (1966). Był promotorem blisko 100 prac dyplomowych. W 1984 roku został uhonorowany prestiżową nagrodą SARP „za długoletnią, nieprzerwaną aktywność twórczą, ukoronowaną powstaniem kilkudziesięciu dzieł, obiektów i zespołów odznaczających się wybitnymi wartościami przestrzennymi i funkcjonalnymi, stanowiących istotny i trwały wkład w rozwój polskiej myśli architektonicznej, a tym samym w rozwój polskiej kultury”. Ponadto został uhonorowany m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta) czy honorową nagrodą m.st. Warszawy. Był autorem opublikowanej jedynie we fragmentach teoretycznej rozprawy Rozważania o niektórych cechach twórczości architektonicznej, ilustrowanej op-artowskimi grafikami ukazującymi proces tworzenia architektury. Zmarł 8 stycznia 1987 roku, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach.
Projekt dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
