Seidenhaus Weichmann Ericha Mendelsohna to dzieło ikoniczne. Przez dekady uchodził za wielowątkowy acz spójny produkt architektonicznej moderny. Tymczasem, jak dowodzi książka Leszka Jodlińskiego „Mieszkaniae kawalera”, gliwicka realizacja jest przykładem czegoś, co profesor Ewa Chojecka nazywała dychotomicznością reprezentacji i prywatności.
Architekturę domu handlowego Weichmanna bez wątpienia zdominował i ukształtował wizerunek tożsamy z jego komercyjną i reklamową funkcją. Tę cechę Seidenhaus Weichmann zawdzięcza Erichowi Mendelsohnowi i jego biuru. Erwin Weichmann nie wyszedł w tym przypadku poza rolę kontraktującego zadanie inwestora, onieśmielonego autorytetem i jakością projektu Mendelsohna.
Osobisty pogląd Erwina Weichmanna na architekturę i sztukę wybrzmiał w pełni i autentycznie dopiero w projekcie mieszkania kawalera zaproponowanego przez Roberta Kraffta. To mieszkanie Erwina Weichmanna, tytułowego kawalera, oferuje nam jednoznaczny pogląd na temat tego, czym dla Weichmanna była architektura na wskroś osobista. Przestrzeń komfortu, a przy tym miejsce bezpieczne i modne.
Model nowoczesności kultywowany przez samego Erwina Weichmanna niósł w sobie od początku pęknięcia i świadome ograniczenia, które ujawniły się w trakcie projektowania mieszkalnej części gliwickiego domu handlowego. Granice tego, co nienowoczesne, wyznaczył światopogląd własny Weichmanna. Wpływ nań miał kosmopolityzm ery Republiki Weimarskiej. Ten ostatni oferował synkretyzm stylów, mód, konwencji i estetyk, takich jak niemiecki ekspresjonizm, niderlandzki neoplastycyzm, maniera art déco czy rodząca się na jego oczach tradycja Bauhausu.
Wszystkie one, za sprawą projektów Roberta Kraffta w szczególny sposób odcisnęły swoje piętno na aranżacji części mieszkalnej budynku. Prywatne otoczenie Weichmanna miało być jego azylem, a nie przestrzenią sprzedaży, jak sale parteru i pierwszego piętra domu handlowego.
Książka, poza nowym spojrzeniem na konteksty powiązane z domem handlowym Weichmanna, stała się okazją do radykalnego poszerzenia wiedzy na temat dorobku architektonicznego i projektowego Roberta Kraffta. Krafft, znany wąskiemu gronu badaczy jako jeden ze współtwórców koncepcji i produkcji w latach trzydziestych 20.wieku prefabrykowanych domów z miedzi, za sprawą publikacji Leszka Jodlińskiego, pokazany został także jako autor innych realizacji w obrębie spółki Seidenhaus Weichmann w Bytomiu i Opolu oraz tych projektów, które można z nim wiązać na terenie Górnego Śląska.
Publikacja premierowo, po raz pierwszy i tak szeroko, prezentuje nieznane, odręczne projekty mieszkania Erwina Weichmanna sporządzone przez Roberta Kraffta, dokumentację fotograficzną mieszkania kawalera powstałą po zakończeniu prac oraz odnosi się do nieznanej dokumentacji firmy Seidenhaus Weichmann, której pierwszym, zrealizowanym domem handlowym był budynek projektu Ericha Mendelsohna, ukończony w 1923 roku.
*** do każdej książki dołączamy torbę z motywem graficznym domu handlowego Seidenhaus Weichmann
