Monografia jest próbą podsumowania 25-letniej działalności warszawskiego biura „JEMS Architekci”. Przełom lat 80. i 90. XX wieku, gdy biuro JEMS rozpoczynało działalność, był okresem dyskusji o przyszłości i wyzwaniach polskiej architektury na tle postępującego kryzysu cywilizacyjnego powojennych dziesięcioleci i szans transformacji ustrojowej. Architekci JEMS, jak wielu innych architektów, rozpoczynających samodzielną praktykę w tamtym czasie, aspirowali do walki o jakość i odbudowę polskiej kultury architektonicznej. Partnerska współpraca w przypadku JEMS, leżąca u podstaw późniejszych dokonań, umożliwiła przyjęcie formuły biura-warsztatu, w którym mogły się ścierać rozmaite idee i poglądy. Dzięki temu realizacje JEMS nieustannie charakteryzuje dążenie do architektury racjonalnej, dobrze przemyślanej, wyważonej i dyskretnej, pozbawionej zbędności. Podjęte przez architektów JEMS wyzwania zaowocowały szeregiem budowli stanowiących dziś istotne i rozpoznawlne znaki polskiej architektury.
