Wystawa opowiada historię powstania osiedla w Ciechanowie, zaprojektowanego i zbudowanego przez III Rzeszę podczas II wojny światowej. Podobne założenia mieszkalne, z ich charakterystyczną architekturą, możemy znaleźć w wielu miastach w Polsce. Mówimy o nich “poniemieckie” albo “Berlinek”.

Gartenvorstadt Zichenau (późniejsze osiedle Bloki w Ciechanowie), lata 40. XX w., ze zbiorów prywatnych Waldemara Smolińskiego

Dzielnica w Ciechanowie, zaprojektowana jako Gartenvorstadt (przedmieście-ogród), z czasem zyskała miano “Bloki”. Powstała na początku lat czterdziestych XX wieku. Miała stanowić nową bazę mieszkaniową dla urzędników i ich rodzin osiedlających się w stolicy nowo założonej rejencji Prus Wschodnich. Pierwotna nazwa nie bez powodu przywołuje skojarzenia z utopijnym konceptem miasta-ogrodu Ebenezera Howarda. Ogromne połacie terenu zostały zabudowane tak, aby przestrzenie pomiędzy budynkami mogła wypełniać bujna roślinność. Współcześnie, mimo późniejszego zagęszczenia zabudowy mieszkaniowej, osiedle jest nadal skąpane w zieleni.

Osiedle Bloki w Ciechanowie (wcześniej Gartenvorstadt Zichenau), lata 50. XX w., fot. J. Korzybski, ze zbiorów Towarzystwa Miłośników Ziemi Ciechanowskiej

– To jest opowieść o osiedlu w moim rodzinnym mieście. O kłopotliwym dziedzictwie, a przede wszystkim o tutejszej roślinności i jej politycznym uwikłaniu w kształtowaniu krajobrazu podbitych ziem. O dziejach przedmieścia-ogrodu z perspektywy przyrody, wprowadzaniu “niemieckiego porządku” i tym, co wymyka się próbom kolonizacji – Barbara Nawrocka, kuratorka wystawy.

Widok na osiedle Bloki, ze zbiorów Urzędu Miasta Ciechanów, fotografia współczesna

• Organizatorzy: Muzeum Architektury we Wrocławiu i Pilecki-Institut Berlin
• Koncepcja wystawy i opracowanie merytoryczne: Barbara Nawrocka
• Projekt architektury wystawy: Barbara Nawrocka
• Oprawa graficzna i identyfikacja wizualna: Renia Maj, Traffic Design
• Produkcja: Misia Siennicka i Agnieszka Smutek
• Komunikacja: Iga Bałchanowska, Marta Czyż, Kalina Soska

INFORMACJE DODATKOWE:

Sala ekspozycyjna znajduje się na parterze, obok księgarni i jest dostępna dla osób o specjalnych potrzebach w obszarze ruchu.

Opis wystawy umieszczony jest przy samym wejściu do sali ekspozycyjnej. Opis został przygotowany z użyciem dużej czcionki i na kontrastowym tle.

Na wystawie jest światło sztuczne.

Na wystawie nie występują głośne dźwięki, błyski światła ani inne bodźce zmysłowe, które mogą być przytłaczające dla osób z nadwrażliwością sensoryczną.

Opisy i podpisy publikowane na wystawie zostały przygotowane z zastosowaniem dużej czcionki, na kontrastowym tle i są dostosowane do potrzeb osób niedowidzących.

Obok wejścia do sali ekspozycyjnej znajdują się miejsca do siedzenia i stolik, przy których można odpocząć.

W holu wejściowym znajdują się drewniane siedzenia, na których można usiąść, by odpocząć lub poczekać na kogoś.

Toaleta przystosowana do potrzeb osób z niepełnosprawnościami znajduje się na piętrze budynku, można do niej dotrzeć schodami i windą.

Jeśli czegoś potrzebujesz lub chcesz o coś zapytać, poproś osoby pracujące w muzeum. Zawsze chętnie pomożemy.

Dojazd komunikacją miejską:

Przystanek GALERIA DOMINIKAŃSKA

• Tramwaje: 2, 3, 5, 9, 10, 11, 12, 13, 17, 23, 78
• Autobusy: 110, 114, 120, 602, D, N, K

• Autobusy strefowe: 602, 904, 914, 924

• PARKING SAMOCHODY OSOBOWE

• Podziemny parking płatny, Plac Nowy Targ Parking płatny w Galerii Dominikańskiej, Plac Dominikański 3 Parking płatny wzdłuż Alei Juliusza Słowackiego