Gdyby?

wykład Joanny Majczyk

16.5.2024

Co by było GDYBY?

Jak mógłby wyglądać Wrocław, gdyby sprawy wielkiej polityki lat 40. XX w. potoczyły się inaczej? Jak architekci i architektki wyobrażali sobie przekształcenie “niemieckiego Breslau” w ”polski Wrocław”? Czy w nowych warunkach istniała szansa na realizację projektów kontynuujących lwowską, przedwojenną szkołę architektury?

Architektom i architektkom przybyłym do Wrocławia w drugiej połowie lat 40. przyświecał jeden cel: odbudowa miasta. Lokalni pionierzy stanęli przed wielkim wyzwaniem - przekształceniem zrujnowanej tkanki miejskiej w miejsce do życia dla wciąż napływających, nowych lokatorów. Wśród projektantów czynnie zaangażowanych w ten proces był Andrzej Frydecki (1903-1989), absolwent Politechniki Lwowskiej i świeżo upieczony profesor Politechniki Wrocławskiej. Zdaniem Stefana Müllera, pełniącego w latach 90. XX w. funkcję głównego architekta Wrocławia, Frydecki był “jedynym”, który rozumiał “skalę i rangę miasta […]. Jego projekty i wizje – placu Tadeusza Kościuszki, osi Grunwaldzkiej, placu Społecznego, budowy nowej Politechniki Wrocławskiej – […] skalą, rozmachem i monumentalizmem stanowiły kontynuację wizji miasta wielkich architektów działających tutaj na początku XX wieku. Jednocześnie były projektami konserwatorskimi – konserwowały i kontynuowały skalę i klimat miasta”.

Zapraszamy na wykład dr Joanny Majczyk, architektki, wykładowczyni na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, autorki monografii Miasta, migracje, modernizmy. Architektura Andrzeja Frydeckiego.

W czasie spotkania skonfrontujemy niezrealizowane wizje rozwoju Wrocławia od lat 40. do 70. XX wieku z obecnym stanem zagospodarowania. Zastanowimy się, czy pewne idee przestrzenne są ponadczasowe, i spojrzymy na otaczającą nas przestrzeń z perspektywy: GDYBY.

BIO

Joanna Majczyk – wykładowczyni na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, w Katedrze Architektury Użyteczności Publicznej i Podstaw Projektowania. Prowadzi badania na temat powojennej, europejskiej architektury i urbanistyki ze szczególnym uwzględnieniem koncepcji projektowych powstałych w okresie realizmu socjalistycznego. Swoją pracę doktorską poświęciła twórczości architekta Andrzeja Frydeckiego, modernisty i jednego z założycieli Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej. Na przykładzie jego losów zaprezentowała położenie całego pokolenia twórców, którzy odnosili sukcesy w Polsce przedwojennej, a po wojnie borykali się z licznymi problemami, gdy ich doświadczenie było postrzegane raczej jako obciążenie, a nie wyróżnik i atrybut.