Zgodnie z 10-letnią tradycją zapraszamy na kolejną prezentacje prac wykładowczyń i wykładowców Zakładu Rysunku, Malarstwa i Rzeźby Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej z cyklu „Przestrzeń Architektury / Przestrzeń Sztuki”. W roku 2020 wystawa ma szczególny charakter, gdyż wiąże się ze stuleciem powstania Bauhausu, wyjątkowej instytucji, której działalność w sposób szczególny wpłynęła na historię współczesnej architektury. Wystawa jest rodzajem hołdu dla kreatywności, odwagi w wyrażaniu przekonań i pasji jej twórców oraz ich dokonań. Nawiązuje także do sposobów działania szkoły Bauhausu, a więc współpracy prowadzących i adeptów w realizacji wspólnych dzieł - dlatego na wystawie zaprezentowane zostaną zarówno prace kadry dydaktycznej jak i studentek i studentów. Wspólna prezentacja to podsumowanie roku 2019, w trakcie którego zrealizowaliśmy szereg projektów inspirowanych myślą Bauhausu.
Artyści: Hubert Bujak, Ewa Górska, Karolina Jaklewicz, Paweł Jaszczuk, Beata Juchniewicz, Dorota Łuczewska, Leszek Maluga, Barbara Siomkajło, Jacek Walczak, Piotr Wesołowski oraz studentki i studenci.
Wystawie towarzyszy II Międzynarodowa Konferencja Naukowa Twórcze pogranicza / After Bauhaus, która odbędzie się w dniach 14 - 15 lutego 2020 roku w Muzeum Architektury we Wrocławiu.
Beata Juchniewicz w programie konferencji pisze: Dzisiaj, w XXI wieku znaleźliśmy się w podobnej sytuacji jak twórcy Bauhausu. Rewolucja cyfrowa i komputer zmieniają definicje ponowoczesnej estetyki. Podstawowymi elementami, które implikują jakości estetyczne przestrzeni architektury są: tworzywo, media i technologia. Dzieła architektury coraz wyraźniej przemawiają językiem sztuki (…) W jakim stopniu współczesne sztuki plastyczne wpływają na formę i odbiór architektury? Jaka w związku z tym jest obecnie rola kształcenia plastycznego architekta? Jak dzisiaj możemy twórczo odnieść się do definicji, dokonań i doświadczeń szkoły Bauhausu (…)?.
Gry sztuki i architektury z przestrzenią to ciągłe transgresje praktyk i dyscyplin. Dyfuzja sztuki i architektury to pole nieustającej wymiany i konfrontacji a proces dydaktyczny to pole eksperymentu i poszukiwań - wspólny i rozwijający zarówno dla „mistrzów” jak i „uczniów”.