Memento
wystawa prac Viniciusa Libardoniego
scena artystyczna 10. festiwalu filmów o mieście i architekturze MIASTOmovie
kurator: Kuba Żary
Społeczny odbiór dziedzictwa powojennej architektury modernistycznej pozostaje kwestią złożoną. Z jednej strony ostatnie lata przyniosły – w dyskursie w coraz większym stopniu przenikającym do głównego nurtu – jego uznanie, uhonorowanie, dowartościowanie. Jednak z perspektywy praktycznej ten sam okres zebrał (i wciąż zbiera) niszczycielskie żniwo. Modernistyczne dzieła, które powstały w latach 60. i 70. XX wieku, na przestrzeni ostatnich dekad kolejno znikały z ulic naszych miast lub przechodziły metamorfozy, po których trudno w nich rozpoznać dawne, pełne lekkości i precyzji, projekty. W niektórych przypadkach towarzyszyły temu głośne protesty, w innych odbywało się to w całkowitej ciszy.
„Memento” jest sposobem na upamiętnienie – a może niekiedy „odpomnienie”? – nieistniejących już lub zupełnie do samych siebie niepodobnych ikon. W cyklu monochromatycznych grafik mieszkający we Wrocławiu brazylijsko-włoski artysta i architekt Vinicius Libardoni portretuje 8 powojennych gmachów z różnych miast Polski, w poetycki sposób oddając przy tym paradoks ich losu. Brutalistyczny katowicki dworzec, pawilon meblowy „Emilia” czy Supersam na onirycznych obrazach zostają wyrwane ze swojego otoczenia, wyabstrahowane z miejskiego kontekstu. Z jednej strony to niepokojące studium ich rozkładu: samotne i opuszczone rozpadają się i kruszą, pękają, osypują się w otaczające je zewsząd gruzowisko. Jednocześnie jednak nawet w tej posępnej postaci nie przestają zachwycać finezyjną formą – wyrafinowaną grą geometrycznych brył.
Dystopijne pejzaże nie tylko zacierają granice między rzeczywistością a senną marą, ale i pomiędzy sztuką i architekturą. Libardoni o dziedzictwie architektonicznym opowiada, wykorzystując właściwe dla tej dziedziny narzędzia i strategie formalne. Jego misterne, pełne kunsztu rysunki odbite zostają na surowych żelbetonowych płytach. Masywne, brutalne w swej formie obiekty na wielu poziomach, od tych metaforycznych po te całkiem namacalne, stają się pomnikami dla klasyki polskiego modernizmu.
Prezentowane na wystawie obiekty stanowią część pracy doktorskiej Viniciusa Libardoniego „Recasting Architecture: Etched Memories, Cast in Concrete” przygotowywanej na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu - promotor: prof. Przemysław Tyszkiewicz.
Organizatorzy: Wrocławska Fundacja Filmowa, Muzeum Architektury we Wrocławiu