Miejsce: Muzeum Architektury we Wrocławiu
Kuratorzy: Monika Aleksandrowicz, Małgorzata Kaczmarska
Twórcy biorący udział w wystawie:
Adam Abel, Monika Aleksandrowicz, Mercè Casanovas, Francesco di Paola, Katarzyna Gemborys, Magdalena Grzybowska, Piotr Idzi, Małgorzata Kaczmarska, Fania Kolaiti, Rafał Kotwis, Aleksandra Kuśmierska, Andrea Mercurio, Jordi Morell, Marcin Noga, Aleksander Olszewski, Mateusz Ośko, Paweł Ozga, Cristina PASTÓ, Jacek Romański, Michał Staszczak, Thomas Schmidt, Łukasz Szatanek, Àngels Viladomiu
Działania twórcze artystów i architektów na styku rożnych dyscyplin naukowych i często we współpracy z przedstawicielami nauk ścisłych i przyrodniczych, społecznych czy humanistycznych, dotykają problemów związanych z wyzwaniami współczesnej cywilizacji. Nowatorskie użycie mediów technicznych, kiedy mamy do czynienia z procesem o charakterze badawczym, ma wpływ na poszerzanie granic percepcji, doświadczenia i wiedzy człowieka.
Punktem wyjścia prezentacji w Muzeum Architektury we Wrocławiu jest coraz szersze stosowanie technologii druku 3D w praktyce artystycznej i projektowej. Twórcy błyskawicznie adaptują kolejne możliwości stosując je wprost lub modyfikując narzędzie, wówczas polem eksperymentu może być zarówno urządzenie, materia, jak i oprogramowanie. Po technologię druku 3D sięgają badacze wywodzący się̨ z różnych dziedzin. Często metoda ta, twórczo wykorzystana, bywa najlepszym rozwiązaniem w projektach badawczo-naukowych, o istotnym znaczeniu praktycznym. Prezentowane projekty zostały opracowane przez artystów wizualnych i architektów. Niektóre pozostają w sferze koncepcji, inne zostały zmaterializowane, choć można odnieść wrażenie, że część z nich odnosi się do realiów świata wyobrażonego i futurystycznego. Niewątpliwie balansują „pomiędzy” na przykład w uderzająco pięknym obiekcie, dostrzeżemy rekonstrukcję mózgu zdeformowanego przez chorobę (bryła powstała dzięki zastosowaniu nowatorskiej metody, kilka miesięcy temu przyczyniła się do uratowania życia kilkuletniej dziewczynki).
Druk 3D może być technologią najbliższej przyszłości w architekturze przy zastosowaniu odpowiednich materiałów i mechanizmów opartych na naturze. Z problemem zrównoważonego rozwoju i projektowania już teraz mierzą się artyści, co zostało przedstawione na wystawie poprzez idee i konkretne projekty. Ponadto, w kontekście ekologicznego podejścia do tworzenia, możliwość zatrzymania procesu powstawania projektu na etapie cyfrowym, także możliwość uniknięcia nadprodukcji, ma olbrzymie znaczenie, ma także wymiar etyczny. Nie tylko twórcy, ale i współczesne społeczeństwo, my sami, zderzamy się z możliwościami niedostępnymi wcześniej człowiekowi, wobec których należy wypracować nowe reakcje, nowe koncepcje, nadal jednak oparte o humanistyczne wartości i troskę o środowisko naturalne. Prezentowane na wystawie prace udowadniają, że działalność twórcza artystów i architektów ma charakter mediacyjny, pomiędzy eksperymentem naukowym, doświadczeniem generowanym nowymi technologiami a społecznym odbiorem i adaptacją.
Małgorzata Kaczmarska