W ramach cyklu Blok #3 | Rzemiosło zapraszamy na ostatni wykład z serii wydarzeń towarzyszących wystawie Władysław Wincze. Wnętrza. Wykład poprowadzi Iwona Kałuża.
Cytując za Władysławem Wincze „lata 1954-1956 to okres znacznych inwestycji budowlanych Wrocławia. W tym czasie rozpoczęto prace nad rekonstrukcją zniszczonej dzielnicy staromiejskiej, a przede wszystkim Starego Rynku. Wówczas też powstają wielkie realizacje budowlane w śródmieściu a głównie wzdłuż ul. Świdnickiej i pl. Tadeusza Kościuszki. W dużym śródmiejskim osiedlu mieszkaniowym (w Kościuszkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej) znalazło miejsce szereg nowych punktów usługowych i handlowych”. (1) Przestrzeni, które w znacznej mierze projektowane przez nową generację plastyków stały się powojennymi elementami wizualności miasta.
Projekt Jerzego Tarnawskiego, sklep RTV na pl. Młodzieżowym, 1959 r., malarstwo ścienne: Arkadiusz Włodarczyk, z archiwum prywatnego Jerzego Tarnawskiego
Z chęcią chadzano do kawiarni Stylowa, czy hotelu Monopol. Czytano gazety w Klubie Międzynarodowej Prasy i Książki, spotykano się w winiarni Bachus, czy dyskutowano w Klubie Dziennikarza. W wielu projektach można dostrzec formy zaczerpnięte z natury - asymetryczne kształty oraz żywą kolorystykę, które w wyniku biologicznych inspiracji stały się źródłem nowych form meblarskich, ceramicznych, a także licznych wzorów tkanin. We Wrocławiu ponadto nadal szukano inspiracji ze sztuki okresu międzywojennego. Do nasilenia tych tendencji przyczynił się przyjazd Władysława Wincze - pedagoga, który wiele swych umiejętności zawdzięcza szkole warszawskiej - kolebce Spółdzielni Artystów „Ład”. Dwa nurty zderzyły się ze sobą, łącząc nowoczesność z tradycją, co można zaobserwować we wrocławskich projektach wnętrz użyteczności publicznej. Wykład zaprezentuje wybrane realizacje restauracji, kawiarni i sklepów, które projektowane przez samego pedagoga, jak i jego pierwszych absolwentów na trwałe wpisały się w krajobraz powojennego Wrocławia.
- W. Wincze, Wrocławskie wnętrza, [w:] Architektura, nr 9, wyd. Arkady, Warszawa 1959 r.
Iwona Kałuża - historyczka sztuki, badaczka powojennego dizajnu, kuratorka. Absolwentka historii sztuki Uniwersytetu Śląskiego oraz Uniwersytetu Wrocławskiego. Ukończyła międzywydziałowe studia podyplomowe Akademia Dziedzictwa w Krakowie. Autorka licznych tekstów o wzornictwie przemysłowym, ze szczególnym uwzględnieniem roli plastyka w przemyśle. Pracuje w BWA Wrocław Galerie Sztuki Współczesnej.