UWAGA! Wykład będzie transmitowany na żywo na profilu Muzeum Architektury na Facebooku oraz na YouTube.
W latach 20. XX wieku Wrocław był jednym z najbardziej zaniedbanych pod względem urbanistycznym wielkich miast niemieckich. Ze względu na niewielki obszar zajmowany przez aglomerację i związane z tym duże zagęszczenie zabudowy, miasto charakteryzowało się wręcz tragiczną sytuacją zarówno pod względem zdrowotnym i higienicznym, jak i – w związku z brakiem wystarczającej ilości mieszkań – społecznym.
Władze miasta starały się zaradzić tym problemom inicjując szereg koncepcji, które miała realizować Deputacja Budowlana magistratu. Wszystkie one wpisały się w proces modernizacji Wrocławia, której najważniejszymi celami było poszerzenie granic miasta i próba jego rozbudowy.
W prace projektowe w ramach organizowanych przez miasto konkursów zaangażowani byli niemal wszyscy architekci, którzy działali wówczas we Wrocławiu, a także twórcy z innych terenów Niemiec. Najważniejsze dla Wrocławia projekty stworzyli wybitni architekci działający w tym mieście, którzy uznawani są za prekursorów urbanistyki XX wieku: Max Berg, Adolf Rading i Ernst May.
Na wykładzie towarzyszącym wystawie Gdyby. Niezrealizowane wizje nowoczesnego Wrocławia przyjrzymy się bliżej koncepcjom urbanistycznym dla miasta początku drugiej dekady XX wieku. Pomysły Maxa Berga zostaną przedstawione wraz ze szczegółowymi rozwiązaniami dotyczącymi pojedynczych obiektów, takich jak osiedla mieszkaniowe, szpitale, sala koncertowa, krematorium, spichlerz, wieża wodna czy rozbudowa Terenów Wystawowych. Obok nich zaprezentujemy nowoczesne koncepcje urbanistyczne Adolfa Radinga w zakresie planowania miasta w powiązaniu z regionalnym zapleczem gospodarczym. Opowiemy też o nowatorskiej idei Ernsta Maya, polegającej na powiązaniu miasta z osiedlami satelickimi jako osobnymi jednostkami miejskimi.