Niezgodność pomiędzy oczekiwaniami wobec mieszkania na przedmieściach, a zamieszkiwaniem doświadczanym na własnej skórze oraz trudne do zignorowania, narastające przekonanie, że przez ostatnie dziesięć, piętnaście lat miasta zmieniły się na tyle, że żyłoby się w nich prościej i wygodniej niż w podmiejskim domu powoduje, że z suburbiów znikają niektórzy dotychczasowi ich mieszkańcy. Podejmują decyzję, żeby sprzedać albo wynająć podmiejskim dom i przenieść się do miasta. To powrotnicy z suburbiów do miasta. Ilu ich jest? Kim są? Dlaczego rezygnują z podmiejskiego snu? Co ich pociąga ku miastu? Między innymi na te pytania odpowiem w trakcie wykładu. Wydestylowane doświadczenie ucieczki z przedmieść może zasmucić, może wywoływać zazdrość, ale lepiej żeby skłaniało do refleksji nad warunkami, w jakich żyje się, wychowuje dzieci, starzeje na przedmieściach. Większości mieszkańców jest tam dobrze. Większość tam zostanie. Wciąż jednak wiele problemów funkcjonowania obszarów podmiejskich jest nierozwiązanych. Kiedy wystarczająco wiele osób zauważy, że codzienne zmagania mieszkaniowe nie są skutkiem wyłącznie czyichś nierozważnych decyzji, nietrafionych w czasie wyborów zawodowych, lub prozaicznego pecha, że się nie jest w czepku urodzonym, lecz są powodowane niewłaściwym funkcjonowaniem państwa i jego polityk przestrzennych i mieszkaniowych, to może dać siłę, by kolektywnie walczyć o wspólną sprawę – o miejsca do mieszkania dopasowane do zróżnicowanych potrzeb i możliwości. Uświadomienie sobie wspólnego interesu – lepszej jakości środowisk mieszkaniowych – jest pierwszym krokiem do zmiany warunków zamieszkiwania.
Katarzyna Kajdanek (1981) socjolożka miasta, pracuje w Zakładzie Socjologii Miasta i Wsi na Wydziale Nauk Społecznych UWr. Interesuje się zjawiskami jednoczesnej, synchronicznej urbanizacji i ruchliwości mieszkaniowej w ujęciu regionalnym. Obecnie realizuje projekt badawczy Narodowego Centrum Nauki pt. “Rzucić wszystko i wyjechać w „Bieszczady”? Nowa mobilność mieszkaniowa na obszary poza metropolitalne w (post)pandemicznej Polsce w perspektywie przebiegu życia”, współpracuje z UFZ Helmoltz w Lipsku.