Polska instalacja Greenhouse Silent Disco na Triennale w Mediolanie

Podczas 23. Triennale Sztuk Dekoracyjnych i Architektury Współczesnej w Mediolanie Instytut Adama Mickiewicza oraz Muzeum Architektury we Wrocławiu prezentują instalację „Greenhouse Silent Disco”. Będzie można oglądać ją od 15 lipca do 11 grudnia.

Triennale w Mediolanie - jedno z najważniejszych międzynarodowych wydarzeń poświęconych designowi i architekturze - za hasło przewodnie w tym roku przyjęło sentencję: „Unknown Unknowns. An Introduction to Mysteries”. Jego główną ideą jest otwarcie dyskusji o wyzwaniach związanych z przyszłością naszej planety oraz namysł nad tym, co wciąż pozostaje niewiadomą we współczesnym świecie.

Kuratorowana przez Małgorzatę Devosges-Cuber i Michała Dudę wystawa Greenhouse Silent Disco wpisuje się w hasło przewodnie Triennale poprzez odwołania do romantycznych koncepcji zmysłowego, cielesnego doświadczania przyrody i współodczuwania z nią. Projekt został zainspirowany badaniami realizowanymi przez wybitnego fizjologa roślin profesora Hazema Kalajiego z Wydziału Rolnictwa i Biologii SGGW w Warszawie, który opracował metodę umożliwiającą monitorowanie kondycji poszczególnych roślin i całych ekosystemów.

Instalacja, zaprojektowana przez Barbarę Nawrocką i Dominikę Wilczyńską (Miastopracownia), przyjmuje formę wypełnionej roślinami szklarni, która umożliwia bezpośredni kontakt ludzi i roślin. Została ona wyposażona w cyfrowe sensory połączone z systemami komputerowymi, które będą na bieżąco śledzić i rejestrować to wszystko, co „mówią” rośliny, czyli jak reagują na określone potrzeby i zmienne, np. obecność człowieka czy zmieniające się warunki atmosferyczne na zewnątrz. „Mowę” roślin można zrozumieć za pomocą zmieniających się kolorów świateł LED, a także dźwięków, na które będą ją przekładać systemy komputerowe.

Szklarnia przyszłości to dyskoteka. Światła LED zmieniają się na niebieskie, czerwone i białe w zależności od potrzeb: na przykład, gdy na zewnątrz szklarni jest pochmurno lub deszczowo – wyjaśnia profesor Hazem Kalaji.

Koncepcja reaktywacji romantycznego podejścia do natury wpisuje się w trwający obecnie Rok Romantyzmu Polskiego.

W romantyzmie natura traci swą ilustracyjną funkcję, zamieniając się w narzędzie poznania. Człowiek staje się częścią natury, a sama natura jest drogą do poznania świata. Romantycy wierzyli, że tylko w naturze człowiek może być naprawdę sobą. Wychodzimy więc od pytania, czy można projektować tak, żeby wiedzę czerpać od roślin. I okazuję się, że można – przekonuje Michał Duda, zastępca dyrektora ds. programowych Muzeum Architektury we Wrocławiu.

Kuratorami ekspozycji są: Małgorzata Devosges-Cuber i Michał Duda – autorzy licznych wystaw i publikacji poświęconych projektowaniu i architekturze, m. in. „Trzy początki, 1918/1945/1989”. Architekturę wystawy zaprojektowały Barbara Nawrocka i Dominika Wilczyńska, tworzące duet Miastopracownia. Twórcą koncepcji naukowej jest prof. Hazem Kalji z Wydziału Rolnictwa i Biologii SGGW w Warszawie. Wizualną identyfikację graficzną polskiego pawilonu, we współpracy z Magdaleną Heliasz, przygotowała Nicola Cholewa.

Partner: Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, Katedra Ceramiki

Instalacja powstała z inicjatywy Instytutu Adama Mickiewicza we współpracy z Muzeum Architektury we Wrocławiu. Projekt jest współfinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Fot. Paolo Riolzi