Wystawa prac Viniciusa Libardoniego „Memento” jest sposobem na upamiętnienie – a może niekiedy „odpomnienie”? – nieistniejących już lub zupełnie do samych siebie niepodobnych ikon. W cyklu monochromatycznych grafik mieszkający we Wrocławiu brazylijsko-włoski artysta i architekt Vinicius Libardoni portretuje 8 powojennych gmachów z różnych miast Polski: dobrze rozpoznawalne sylwetki brutalistycznego katowickiego dworca, pawilonu meblowego „Emilia” czy Supersamu, ale i budynki w zbiorowej wyobraźni właściwie niefunkcjonujące, jak Dom Turysty „Miramar” w Sopocie.
Dla interpretacji znaczeń zapisanych w prezentowanych prac istotne może być pochodzenie Libardoniego i wynikająca z niego specyficzna perspektywa. Autor urodził się w południowej Brazylii, tam też ukończyła studia architektoniczne na Universidade Federal de Santa Catarina. W 2017 roku postanowił się przeprowadzić do Polski, by tu, studiując grafikę warsztatową na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu (magisterium – 2019, doktorat 2022), poszukać nowych, artystycznych środków ekspresji. Zwiedzając polskie miasta, Libardoni zwracał uwagę na niewielkie znaczenie przywiązywane do zabytków architektury powojennej – budynków modernistycznych, podobnych do obiektów stanowiących podstawową tkankę urbanistyczną młodych miast Brazylii, których historia często liczy zaledwie kilkadziesiąt lat.
Podczas wykładu twórca zestawi ze sobą prezentowane na wystawie polskie projekty architektoniczne z analogicznymi gmachami powstałymi w jego ojczystym kraju, dla którego architektura modernistyczna stanowi ważną częścią współczesnej lokalnej tożsamości.
KIEDY: piątek, 9 grudnia 2022 roku, g. 18.00
GDZIE: Muzeum Architektury we Wrocławiu, ul. Bernardyńska 5
Do zobaczenia!
Vinicius Libardoni - jest brazylijskim architektem i grafikiem włoskiego pochodzenia. W 2012 roku uzyskał tytuł licencjata architektury oraz tytuł magistra grafiki na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu w 2019 roku, gdzie pracował również jako technik laboratoryjny w Pracowni Intaglio. W 2022 ukończył program doktorancki Szkoły Doktorskiej im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Ze swojego obiektywnego doświadczenia podchodzi do struktur architektonicznych z subiektywnego artystycznego punktu widzenia. Jego twórczość koncentruje się na strukturach zapomnianych, opuszczonych lub zaniedbanych, zawieszonych między ich dawną świetnością a niepewną przyszłością.