Ekspozycja prezentowana w Muzeum Architektury we Wrocławiu poświęcona jest jednemu z najważniejszych projektów architektonicznych zrealizowanych w ostatnich latach w stolicy Czech. Nowa siedziba Czeskiego Instytutu Informatyki, Robotyki i Cybernetyki (CIIRC) to kolejny etap rozbudowy Czeskiego Uniwersytetu Technicznego w Pradze (ČVUT) – założonej w 1707 roku najstarszej uczelni technicznej w Europie Środkowej.
Rozległy kampus uczelni usytuowany jest na praskich Dejvicach. Najstarsze jego budynki pochodzą z lat 20. XX wieku i zostały zaprojektowane przez profesora Antonína Engela. Kampus obejmował także dom studencki im. Tomáša Masaryka i Seminarium Arcybiskupie. Od końca lat 50. uczelnia była sukcesywnie rozbudowywana, powstawały nowe oddziały, laboratoria i pracownie warsztatowe. Obecnie uczęszcza do niej 5000 studentów kierunków budowlanych i architektury.
Zmiany polityczne i rozwój edukacji technicznej po aksamitnej rewolucji zdecydowały o budowie kolejnych obiektów uzupełniających istniejący kampus. Pierwszy z nich to budynek Narodowej Biblioteki Technicznej. Jej prosty, owalny kształt stanowi kontrapunkt dla klasycystycznej architektury budynków zaprojektowanych przez Antonína Engela oraz funkcjonalistycznej koncepcji jego dawnego ucznia – Františka Čermáka. Pod koniec pierwszej dekady nowego wieku powstał w wyniku konkursu budynek Wydziału Architektury, zaprojektowany przez zespół pod kierunkiem profesor Aleny Šrámkovej. Szeroko zakrojona przebudowa i rozbudowa przeprowadzona w ostatnich latach według projektu architekta Petra Franty na potrzeby centrum badań i edukacji Czeskiego Instytutu Informatyki, Robotyki i Cybernetyki (CIIRC) symbolizuje postęp w badaniach naukowo-technicznych oraz poglądach architektonicznych XXI wieku i stanowi „nowy symbol nauki nad Pragą”.
W budynku znajdują się biura, laboratorium, inkubator, sale wykładowe, pracownie warsztatowe, sale konferencyjne i przestrzeń reprezentacyjna. Zakończonie realizacji to ważny etap w integracji kampusu uniwersyteckiego w Pradze tworzącego przestrzeń dla wspólnych działań badawczych i rozwoju poszczególnych wydziałów inżynierii i architektury.
Petr Franta jest dziś jednym z najbardziej uznanych i najczęściej nagradzanych czeskich architektów. Urodził się w 1948 roku w Pradze. W latach 1966 – 1972 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Czeskiej (dziś Czeski Uniwersytet Techniczny). Po studiach pracował przez pięć lat w pracowni ETA (Instytut Rozwoju Miasta Stołecznego Pragi). W 1977 roku wyjechał do Montrealu, gdzie podjął pracę projektanta wnętrz i wystaw w studiu De Nova Associates. Pięć lat później dołączył do biura Fiset Miller Vinois Architekci, a następnie, w 1989 roku, wspólnie z Roberto Brambilla otworzył pracownię architektoniczną w Nowym Jorku. W drugiej połowie lat 80. współpracował też z rzeźbiarką Magdaleną Jetelová przy realizacji monumentalnych rzeźb w przestrzeni publicznej.
W 1990 roku został członkiem Architekten Kammer Nord Rhein Westfalen w Düsseldorfie. Na początku lat 90. wrócił do Pragi i tu wspólnie z Michaelem Brixem założył pracownię Brix&Franta Architects & Wspólnicy. W 1997 roku, po rozwiazaniu współpracy z Brixem, założył własne studio Petr Franta Architekt & Wspólnicy. Od 1993 roku Petr Franta jest członkiem Stowarzyszenia Czeskich Architektów i Czeskiej Izby Architektów, a od 2004 roku członkiem Słowackiej Izby Architektów.
Patronat honorowy nad wystawą objęli:
Jego Ekscelencja Jakub Karfík, Ambasador Republiki Czeskiej w Polsce
Jego Magnificencja Petr Konvalinka, Rektor Uniwersytetu Technicznego w Pradze